گزیده ی تاریخ و ادبیات آذربایجانی - AZƏRBAYCAN TARİX VƏ ƏDƏBİYYATINDAN SEÇİLMİŞLƏR

آذربایجان تاریخ و ادبیاتیندان ، سئچیلمیشلر

رضا دهقان (چنگی):« صمد – ممد» نه دئییر!!! خالق نئجه باشا دوشور!!!نقل از وبلاگ قوجا قارتال

+0 به ین
« صمد – ممد» نه دئییر!!!
خالق نئجه باشا دوشور!!!

چارلی چاپلین: چوخ چالیشدیم خالق باشا دوشسونلر، اونلار یالنیز و یالنیز گولدورلر!
طنز نه دیر؟
طنز خالقین باشین قاتماقدیر؟!
اونلاری یونگول سؤزلر ایله گولدورمک دیر؟!
بیر کتلینی یا بیر کاسیبی یانسیلاییب، اونون آبیریسین آپارماقدیر؟!
بیر شخصین دانیشیغین(لهجه سین) تقلید ائله ییب، اونون کولتورونه توهین ائتمدیر؟!
بیر ائلین قهرمانین، لاغا قویوب، اونون گئتدییی یولو موردارلاماقدیر؟!
موسیقیمیزی، موسیقیچیلریمیزی، و موسیقی آلتلریمیزی اویونجاقجاسینا، اعتیبارین هئچ ائله مکدیر؟!
....؟
یوخ! بونلاری ساناماقدان، ایسته دیم بیله سیز کی من ایسته ییرم نه دن یازیم!!
طنز ائلین،توپلومسال یاشاییشینین، چاتیشمازلیقلارین ، دردلرین دئمکدیر؛ بیر ته هر کی اونون ائتگیسی او قدر اولا بیلسین کی جامعه نی دوزلویه، تمیزلییه ساری یؤنلده بیلسین.
طنز گره ک خالقی گولدورمکدن چوخ، فیکره سالسین! طنز قینیندان چیخمیش بیر قیلینج اولمالیدیر کی چیرکینلیکلری دوغراسین! نه کی یاخشیلیقلاری کسیب، پیسلیکلره قوربان وئرسین!

من چوخ یئرده و چوخ واختلار بعضی شاعیرلرن!! و بعضی هونرمندلردن!! تنقید ائله ینده، چوخو بیلر- بیلمز منیم قارشیمدا دایانیب و اونلاردان طرفدارلیق ائله ییبلر! و سؤزلری بو اولوب کی: بس بیر بئله آدام نییه اونلاری سئویر!؟ ایر اونلار یاخشی اولماسایدی، بیر بئله ایسته یه نلری اولمازدی!
بلی! منجه بو سؤزلر ایکی زاددان آسیلیدیر:
بیرینجیسی بو کی: بیزیم کوتلوی خالقیمیزین چوخونون تاریخی، سیاسی و اجتماعی ساوادی و دوشونجه سی او قدر یوخاری اولماییب کی یاخشینی پیسدن سئچه بیلسینلر!
ایکینجیسی بو کی: بیزیم درس اوخویانلاریمیزین چوخو بیر – بیرینه کیلاس قویماقدان ساوایی باشقا بیر زاد باجارمیرلار! هره سی بیر قورو مدرک آلیب، پوز وئریرلر!
هله بعضا اوتانماز- اوتانماز « صمد- ممد» کیمی دلخک لری تعریف، تبلیغ ده ائدیرلر!
بیر آدام کی سوپورگه نی ساز یئرینه!، یاستیغی قارمون یئرینه!،..... ایشله دیر!
بیر آدام کی علیم قاسیم اوف کیمی بؤیوک بیر اوخویانی یانسیلاییر، لوغازا قویور!
بیر آدام کی خان چوبانی، سارایی تحقیر ائدیر!
بیر آدام کی دینی- مذهبی عنعنه لری آیاقلاییر!
بیر آدام کی اوشاقلارا دیل اَیمه دن، آتا- آنانین باشینه دیرماشماقدان ساوایی باشقا بیر زاد اؤیرتمیر!
بیر آدام کی....!
بیر آدام کی....!
بیر آدام کی بورنونون اوجوندان ساوایی آیری بیر یئری گؤرمه ییر!
سیز اونا نئجه هونرلی بیر اینسان دئییرسیز!؟ آخی هونر قوتسال بیر کلمه دیر! گلین بو آدی هر اَلسیز- آیاقسیزا وئرمه یک. اؤز میللی وارلیقلاریمیزین تاپدالانماسینا باخماق اوچون پولوموزو، واختیمیزی خرج ائتمه یک!
بو سؤزو لاپ جسارت ایله دئییرم، بوجور آداملارا مئیدان وئرمک شئونیستی بیر سییاستدیر؛ میللتین باشین قاتماق اونلارین کؤکلو آماجلاریدیر!! میللت اؤز دوشنجه لیلرینین، میللی قهرمانلارینین قدرین بیلمه لیدیر. « صممد ممد» اؤز آغاجلاریمیزدان کسیلمیش ساپدیرلارکی، دوشمان بالتاسی ایله اؤز کؤکوموزو دوغراییرلار!!
هر حالدا بیز یاشایان توپلومدا بعضی آداملاری او قدر شیشیردیبلر کی اونلاردان نقد ائلمه مک چوخلارینا چتین و هردن قورخولو بیر ایش اولوب!
هردن آتالاردان بیزه مثل ده گتیریرلر:« خالق نئجه، سنده بیری! گئتدین بیر کنده، گؤدون هامی کور، سنده اول کور!! » آتا- بابا لاریمیز دئین سؤزلر قیزیل سو ایله یازیلمالیدیرلار، آما هر سؤزو یئرینده ایشلتمک گره کدیر! هر سؤز هر یئرده ایشله نه بیلمز، و ائله آتالاریمیز دئمیش «هر سؤزون بیر یئری وار»
سون سؤزوم بو کی:
من کورلار شهرینده کور اولماق ایسته میرم، من کورلارا یول گؤسترمک ایسته ییرم!


آردینی اوخو

اسناد ارمنی ، مشت نمونه خروار!: نقل از وبلاگ آچیق سؤز

+0 به ین

یازار : رضا صیامی

 
اسناد ارمنی ، مشت نمونه خروار!
 
دکتر کارن خانلری، نماینده ارامنه تهران و شمال در مجلس شورای اسلامی، فروردین ماه 1395 مقاله ای با عنوان «یک مدرک تاریخی در منابع عثمانی در خصوص قراباغ» با زیر عنوان «قابل توجه کسانی که هویت ارمنی قراباغ را مورد سوال قرار می دهند» به رشته تحریر در آورده است. این مقاله همزمان در سایت موسسه خدمات و ترجمه هور [1]و روزنامه ارمنی زبان آلیک [2] منتشر شده است.
کارن خانلری در این مقاله با استناد به فرهنگ بزرگ قاموس الاعلام [3] (فرهنگ جامع لغات تاریخ و جغرافیا و اسامی خاص) نوشته شمس الدین سامی[4] با تحریف آشکار در ترجمه و اختفای عمدی سایر اطلاعات مرتبط کتاب سعی دارد ثابت کند که قره باغ متعلق به ایروان و ارمنستان بوده است. نویسنده هنگام اشاره به حدود ایروان در کتاب قاموس الاعلام یادآوری می کند که «در آن زمان [زمان نگارش کتاب] هنوز جمهوری به نام آذربایجان در قفقاز وجود نداشت» ولی این نکته مهم که در آن زمان جمهوری ارمنستان هم وجود خارجی نداشت را متذکر نمی شود و این سرمنشأ تحریفات و برداشتهای ناصواب می گردد.
در ماده اریوان (ایروان) کتاب قاموس الاعلام(جلد 2، صفحه 845) آمده است: « ایالت ایروان از ایالات اداره قفقاز روسیه در جنوب سلسله کوههای قفقاز است. این خطه در 1244 هجری از ایران به روسیه منتقل شده، ابتدا با نام بشقه اداره شده و بعدا با نامهای ایروان و نخجوان به دو ایالت تقسیم شده و نهایت در سال 1868 میلادی به صورت یک ایالت در آمده و به اسم مرکزش ایروان مسمی گردیده است. این ایالت از غرب به قارص[5]، از شمال به تفلیس و یلیساوتوپول(گنجه)[6]، از مشرق به یلیساوتوپول(گنجه) و از جنوب به مرزهای ایران و عثمانی محدود شده است. مساحتش 27822 کیلومتر مربع است و 667462 نفر جمعیت دارد. که بیشترشان ترکمان و ارمنی هستند. با اینکه ایالت تابع اداره عمومی قفقاز به مرکزیت تفلیس هست ولی خود به هفت شهرستان به شرح زیر تقسیم می گردد...
 
اراضی آن کوهستانی است. شاخه ای از کوههای پامباق که حوضه آراز را از حوزه کور (kür) جدا می کند، از طرف شمال دریاچه گوگچه و کوههای آلاگؤز، قزل داغ، گؤزل دره، قوقو و زانغاجور در قسمت جنوب غربی امتداد یافته و در قسمت شرق و در مرزهای قره باغ یکی شده و دریاچه گوگچه را به صورت یک حوضه داخلی در می آورد...»
 
آقای کارن خانلری به صرف نام برده شدن از قره باغ در عبارت «قره باغ حدودنده» به معنای (مرزهای قره باغ) بدون توجه به معنی متن، قره باغ را از نواحی و شهرهای ایالت ایروان معرفی می کند. وی به این هم بسنده نمی کند و در تحریفی آشکار و حذف جملات بعدی قره باغ را از ایالت گنجه به ایالت ایروان منتقل می کند.
در ماده قره باغ کتاب قاموس الاعلام (جلد5، صفحه 3621) آمده است: «خطه ای در قفقاز، بین رودخانه های کور، آراز و ایالت ایروان قرار دارد. در سال 1813 از ایران به روسیه منتقل شده است. متعلق به شهرستان شوشا و تابع ایالت یلیساوتوپول(گنجه) است. 18000 کیلومتر مربع وسعت و 250000 نفر جمعیت دارد. نصف اهالی اش ترک آذربایجانی و نصف دیگرش ترکیبی از ایرانی، ارمنی و روسهاست»
نویسنده با حذف قسمت های آخر و تحریف بخش اول متن را به این صورت ترجمه کرده است: «قره باغ: بین [رود] کور و [رودخانه] آراس قفقاز در ایالت اریوان قرار دارد.» و بالطبع نتیجه دلخواه خود را هم گرفته است!
سوالی که بلافاصله بعد از مشاهده عمق تحریف و دروغ به ذهن متبادر می شود این است که آیا تمام اسناد مظلوم نمایانه ارمنی در باب ادعاهای ارضی و نسل کشی اینگونه اند؟ آیا این مورد می تواند به مثابه مشتی نمونه خروار باشد؟
سوال دیگری که با توجه به موقعیت و شخصیت اجتماعی نویسنده ذهن را درگیر خود می کند این است آیا آقای دکتر کارن خانلری با این حد از دروغ پردازی آشکار و تحریف مدارک و اسناد تاریخی شایستگی نمایندگی ملت را در مجلس شورای اسلامی دارد؟ با توجه به اصل84 قانون اساسی که نمایندگان مجلس را مسئول در برابر همه ملت می داند و به آنها حق اظهار نظر و رأی در همه امور مملکتی را می دهد؛ آیا چنین فردی که آشکارا برای منافع فردی و قومی خود دست به تحریف مدارک و اسناد می زند، می تواند در لحظات حساس منافع ملی را به منافع قومی خود ترجیح بدهد؟
 
----------
 ‌منابع، مآخذ و توضیحات:
----------
[1]http://www.hoosk.net/fa/karabakh/articles/item/575
 
[2] http://www.alikonline.ir/fa/fa/news/political/item/1707
 
[3] قاموس‌الاعلام، فرهنگ تاریخی و جغرافیایی، به زبان ترکی عثمانی، تألیف شمس‌الدین سامی است. این کتاب مشتمل بر زندگینامه رجال شرق و غرب از طبقات مختلف و شرح شهرها و ممالک و غیره‌ است، و در ۶ مجلد در سال‌های ۱۳۰۶ تا ۱۳۱۶ هجری قمری (۱۸۸۹ تا ۱۸۹۸ میلادی) در استانبول چاپ شده‌ است.
 
[4] نویسنده، فرهنگ‌نویس، فیلسوف و نمایشنامه‌نویس عثمانی
 
https://tr.m.wikipedia.org/wiki/%C5%9Eemseddin_Sami
 
[5] قارص در زمان نگارش کتاب در محدوده روسیه تزاری قرار داشت. با امضای عهدنامه مسکو و متمم آن عهدنامه قارص بین دولت روسیه بلشویکی و مجلس ملی کبیر ترکیه در سال 1921 قارص همراه ایغدیر، اردهان و باتوم به ترکیه واگذار شد. در عهدنامه قارص همچنین رعایت خودمختاری نخجوان تضمین گردید. عهدنامه قارص را علاوه بر روسیه و ترکیه، جمهوری سوسیالیستی ارمنستان شوروی، جمهوری سوسیالیستی شوروی آذربایجان و جمهوری سوسیالیستی گرجستان شوروی نیز امضا کرده اند.
 
[6] یلیساوتوپول نامی است که روسیه تزاری به شهر و منطقه گنجه بعد از عهدنامه گلستان داده بود. این شهر در زمان تسلط اتحاد شوروی کیروف آباد خوانده می شد.
 
--------
 
نسخه الکترونیکی فرهنگ 6 جلدی قاموس الاعلام نوشته شمس الدین سامی چاپ استانبول از سال 1889 تا 1898 میلادی نزد نگارنده موجود است.


آردینی اوخو